Σύμφωνα με πολυάριθμες ψυχολογικές και παιδαγωγικές θεωρίες, ο καλύτερος τρόπος απάντησης στο ερώτημα σχετικά με τη διατήρηση του ενδιαφέροντος (κίνητρο) των νέων για το θέμα των μαθημάτων είναι να γνωρίσουν τα ενδιαφέροντα και, σε μικρότερο βαθμό, τις ικανότητες των μαθητών. Τα ενδιαφέροντά τους είναι η κύρια κινητήρια δύναμη πίσω από τη δραστηριότητα ενός νέου. Τους ωθούν να εξερευνήσουν ανεξάρτητα και να αποκτήσουν εμπειρία σε ένα δεδομένο πεδίο και είναι σχετικά σταθερά με την πάροδο του χρόνου.
Μπορείτε να ξεκινήσετε να εξοικειωθείτε με τα ενδιαφέροντα των νέων με πολλούς τρόπους, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες των τάξεων σας. Σε πολλές περιπτώσεις, οι μεμονωμένες συνομιλίες θα είναι οι πιο κατάλληλες, κατά τις οποίες θα υπάρχει η ευκαιρία να χτιστεί εμπιστοσύνη στη σχέση και να μάθουν τις λεπτομέρειες που προορίζονται μόνο για επιλεγμένα άτομα – αυτό μπορεί να είναι σημαντικό, για παράδειγμα, στην εργασία ενός εκπαιδευτή ή κηδεμόνα μιας μικρής ομάδας, ή και για θεραπευτικούς σκοπούς. Ωστόσο, μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι διάφορες μορφές ομαδικής εξερεύνησης των ενδιαφερόντων των μαθητών θα είναι οι πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες, καθώς είναι πιο αποτελεσματικές και λιγότερο χρονοβόρες. Η διοργάνωση μαθημάτων ένταξης, κατά τη διάρκεια των οποίων οι νέοι μπορούν να παρουσιάσουν τα πάθη τους, να πουν τι τους ενδιαφέρει και τι δεν τους αρέσει, θα είναι αρκετή για τον σχεδιασμό πρακτικών εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
Η σύνδεση του σχεδίου μαθήματος με τα ενδιαφέροντα των μαθητών μπορεί να είναι δύσκολη, ειδικά όταν εργάζεστε με μεγάλες ομάδες. Όσο λιγότεροι μαθητές στην ομάδα, τόσο πιο εύκολο είναι να βρουν κοινά ενδιαφέροντα και, για παράδειγμα, να τους δώσουν τη δυνατότητα να ακούν μουσική μαζί (π.χ., σε κάθε τάξη, κάποιος άλλος αποφασίζει τι είδους) κατά τη διάρκεια σωματικών δραστηριοτήτων, όπου δεν θα παρεμβαίνει. Με αυτόν τον τρόπο, θα συνδέσουν και αυτές τις δραστηριότητες με ευχαρίστηση, κάτι που -με βάση την κλασική προετοιμασία του Pavlov- θα αυξήσει σημαντικά το ενδιαφέρον τους για το περιεχόμενο των δραστηριοτήτων. Στην περίπτωση πολλών ομάδων, αξίζει να εξεταστεί η χρήση της μεθόδου έργου και να χωριστούν οι μαθητές ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους σε μικρότερες ομάδες, αναθέτοντάς τους εργασίες που συνδυάζουν τον εκπαιδευτικό στόχο του έργου με έναν δεδομένο ισχυρισμό.